گفتگو با مهندس عبیری از مدیران ارشد شرکت ایریتک
سعید عبیری فارغ التحصیل سال ۱۳۷۳ از دانشگاه صنعتی شریف در رشته مهندسی مکانیک. از سال ۷۳ به مدت ۳ سال در راه آهن جمهوری اسلامی به عنوان کارشناس کنترل کیفی و رئیس اداره کنترل کیفیت نیروی کشش فعالیت داشتند.
*از چه سالی به ایریتک آمدید؟
از سال ۷۶ به عنوان کارشناس طراح وارد شرکت ایریتک و در واحد طراحی ماشین مشغول به کار و کم کم در کنار طراحی، وارد پروژه های توسعه فولاد مبارکه شدم. در همان مقطع به مدت ۴ ماه در شرکت دانیلی ایتالیا به عنوان بازرس تجهیزات پروژه های گالوانیزه پنج گانه فعالیت داشتم و پس از آن در پروژه های توسعه فولاد مبارکه شامل فولادسازی نورد گرم و نورد سرد، آهن سازی مشغول فعالیت بودم. همچنین در سال ۸۷ پروژه گالوانیزه چهارمحال را انجام داده و پس از آن به مدت ۲ سال مدیر پروژه NGL خارک در ایراسکوی ایتالیا بودم. پس از آن به عنوان مدیرپروژه توسعه ۵/۴ میلیون تن فولاد مبارکه و از سال ۹۵ به عنوان مدیرپروژه نورد گرم ۲ فولادمبارکه مشغول به کار شدم. در حال حاضر مدیرپروژه فولادسازی و نورد پیوسته قروه ( CSP) و همچنین معاون فنی و مهندسی شرکت و رئیس هیات مدیره شرکت بیتا طرح نوآور می باشم.
در آن مقطه شرکت ایریتک را چه طور ارزیابی می کردید؟
شرکت ایریتک از زمانی که بنده وارد شدم عملا به عنوان یک دانشگاه بود. اگر الان توجه کنید اکثر شرکت هایی که بعد از ایریتک تشکیل شدند عمدتا ، نفرات مهندسی هستند که در ایریتک پرورش داده شده اند. این شرکت از بدو تشکیل عنوان اولین شرکت انتقال دهنده ی تکنولوژی فولاد به کشور بوده که با پروژه دستگاه نظارت شروع به کار کرد. از سال ۷۴ وارد پروژه های EPC شد و اولین پروژه ای که انجام دادم کوره های پاتیلی مبارکه بود که در آن زمان با شرکت های خارجی انجام می داد و عمده فعالیت ها توسط شرکت های خارجی انجام می شد و با برنامه ریزی دقیق ایریتک روز به روز رشد نمود پیدا کرد و درحال حاضر خوشبختانه اکثر پروژه ها ۸۰ درصد آنها داخلی می باشد و ۲۰ درصد وابستگی تکنولوژیک و تجهیزاتی دارد.
ثبات مدیریتی در پیشبرد و دستاوردهای شرکت چه تاثیری داشته است؟
هر زمان ایریتک ثبات مدیریتی داشته ، همیشه رشد و نمو در آن مشاهده شده و در حال حاضر واقعا اگر فرصتی داده شود و ثبات مدیریتی باشد ایریتک به آن رشد قبلی که داشته باز می گردد. آنچه که در ایریتک مشخص است نیروهای ویژه ای هستند که واقعا در ایریتک فعالیت داشته و دارند. همچنین باعث شده که این موضوع به شرکت های دیگر گسترش پیدا کند و صنعت فولاد کشور ارتقا پیدا کند.چیزی که ما الان نیاز داریم واقعا تمرکز روی دانش فنی و تحقیق و توسعه است با توجه به شرایط بین المللی که در حال حاضر حاکم هست و مشکلاتی که در تامین تکنولوژی و تکنولوگ وجود دارد ما نیاز به آموزش و ارتقا تکنولوژی داریم.
در مورد پروژه های دیگر چه طور؟
در مورد پروژه های احیا مستقیم ایریتک یکی از معدود شرکت هایی هست که در واقع لایسنس دارد و همین باعث شده که بتواند به تنهایی پروژه های احیا مستقیم را در ظرفیت های مختلف اجرا کند.در زمینه های فولادسازی و نورد هم این روند ادامه داشت که متاسفانه بخاطر تغییرات مدیریتی و سیاستی که بود یک مقدار روند کار کند شد و ما نیاز داریم این روند را ادامه دهیم تا بتوانیم به زودی بصورت کامل این دانش زنجیره ی فولاد را که تا حدود زیادی در دست داریم تکمیل کنیم و از نیاز به دانش خارجی که محدودیتهایی را برای ما ایجاد می کند و در واقع بی نیاز باشیم.
امروز چه نیازی را احساس می کنید؟
آنچه که الان فکر می کنم نیاز است و ایریتک را به جایگاه قبلی اش برگرداند تعامل و نزدیک شدن بیشتر با کارفرمایان برای خواسته های شان می باشد. مورد دیگری در بخش ارتقا ،واحد مهندسی واحدی هست که در معاونت فنی و مهندسی پیش بینی کردیم بعنوان تحقیق و توسعه،با توجه به رویکرد جهانی انرژی و مشکلاتی که در واقع وجود دارد جهت ارتقا این دانش فنی ،فولاد سبز،انرژی های نوین که ما باید به این سمت حرکت کنیم که در ایریتک در یک باکس پیش بینی کردیم که با جذب نفرات مرتبط و ارتقا دانش فنی انشاا… سعی کنیم که از بازار پروژه ها عقب نمانیم و کمک کنیم به سطح کیفی فولاد و همچنین کاهش انرژی جهت کاهش آلودگی.همچنین نیاز است با تعامل با شرکتهای دانش بنیان که خوشبختانه تعدادشان هم زیاد است تعاملاتی داشته باشیم با دانشگاه ها تعاملاتی داشته باشیم که بتوانیم سطح علمی شرکت ایریتک که انتظار کارفرمایان هم است در این زمینه سطح علمی را بالا ببریم که انشاالله بتوانیم در پروژه های آتی موفق تر عمل کنیم.
*چه پیشنهادی دارید؟
با توجه به اینکه بحث تولید فولاد شاید به نقطه اشباع رسیده باشد و شرکت های زیادی در این مجموعه ورود کردند فکر میکنم که ایریتک با توجه به اینکه مولتی دیسیپلین کار می کند و سابقه و تجربه معدنی و نفت و گاز دارد بهتر است که تغییر استراتژی داده و وارد پروژه های نفت و گاز مس و معدن شویم.با توجه به اینکه در آینده نزدیک هم مشکل مواد اولیه خواهیم داشت به سمت پروژه های معدنی با سرمایه گذاری در این بخش بپردازیم فکر می کنم رویکرد مناسبی باشد برای آینده ایریتک باشد.یک خاطره برای تان بگویم.
*بفرمایید.
سال های ۸۱ و ۸۲ که با پروژه های افزایش ظرفیت تاندوم میل مبارکه انجام می دادیم که ظرفیت را از یک میلیون تن به دو میلیون تن برسانیم یک روز عصر حدود ساعت ۱۷ پای قفسه ها ایستاده بودیم و کار را دنبال می کردیم مدیرعامل وقت فولادمبارکه آقای اسلامیان آنجا و از بنده پرسیدند برنامه تان چیست؟ گفتم ما قرار است کارهای قبل از شات دان را انجام دهیم و ۴۵ روز از شما شات دان بگیریم.در واقع کارهای تکمیلی داخل قفسه ها را انجام دهیم و روز ۴۵ به شما کویل تحویل دهیم. ایشان چون خیلی این پروژه برای شان حساس بود و حتی یک روز هم زودتر کویل بیرون می امد برای ایشان اهمیت ویژه ای داشت از بنده یک درخواستی کردند و گفتند برای شما امکان دارد ۵ روز کوتاه کنید.
اگر این کار را انجام دهید من یک میلیارد تومان به ایریتک پاداش خواهم داد. انموقع مبلغ قرارداد ما در تاندوم پیوسته و نیو اسکیل پاس که یک پروژه ای کاملا جدید بود کلا ۱۵ میلیارد تومان بود که یک میلیارد تومان پاداش واقعا رقم قابل توجهی بود. ما با تلاش شبانه روزی همکاران که یادم هست ۲۰ شب حتی منزل نرفتیم و همانجا ماندیم و شات دان ۴۵ روزه را تبدیل کردیم به ۴۰ روز و روز چهلم اولین کویل از تاندوم خارج شد و حالا این خاطره را گفتم بخاطر اینکه بلافاصله آقای اسلامیان با نفر بعدی جایگزین شدند و مدیرعامل بعدی هم وقتی رفتیم این پول را بگیریم گفتند هر کی قول داده خودش بدهد این خاطره جالب به این دلیل بود که کارفرمایان واقعا انتظاراتی دارند که ما باید به آن ها نزدیک و به همان دوران برگردیم.الان متاسفانه زمان پروژه ها یک مقدار طولانیه و باعث نارضایتی کارفرما شده و ما باید تعامل و همکاری با همه ارکان شرکت به اون دوران اوج برگردیم.
